Rafizilərə görə Əhli Sünnətin qanı və malının mübah olması.

1. Əhli Sünnətin qanı mübah olması.

Şiəlik sünnilərin qanlarını mübah görür.Çünki,onlar kafir hökmündədir və şiələrə görə nasibidirlər. Aşağıda şiələrin çirkin və rəzilliklərini isbat edən sitatlar nəql olunacaq.

Şeyx Səduq kitabında Əbu Abdullahdan rəvayyət edir: “Ravi soruşdu: “Nasibilər haqqında nə deyirsiz? İmam dedi: “Onun qanı mübahdır.Lakin,mən sənə görə qorxuram.Əgər şahid olmasa,onlardan birinin üzərinə divarı aşıra bilsən və ya dəryada boğa bilsən bunu et.Bəs onun malı necə? İmam cavab verdi: “Götürə bildiyin hər şeyi al.”

(“İlətuş şərai” səh 601,Nəcəf;  Hurr Amili “Vəsailuş şia”c.18,səh 453; “əl-Məhasin ən-Nəfsaniyyə",səh 166-167)

Nemətullah Cəzairi yazır: “Onların (Nasibilərin) öldürülməsi və mallarının mübah hesab edilməsi caizdir.” ("Ənvarun Numaniyyə"c. 2,səh 307)

Göründüyü kimi burada əsas diqqət şəri cəzadan qaçmağa yönəlib.Buna görə də şiə bir nəfər hər hansı bir sünnini zəhərləyərək,yandıraraq,elektrik vuraraq öldürə bilər.Bu şiələrin canlarının və mallarının qorunması üçün təqiyyə olduğu halda belədir.Təqiyyə ortadan qaldırıldıqda isə Əhli Sünnətə qarşı qətliam olacaqdır.

Dəstəmaz və torpağa səcdə (Şiəlikdə möhür)

 Şiələr Əhli Sünnəni tənqid edirlər ki, dəstamaz alanda biz ayaqlara məsh çəkmirik, əvəzinə yuyuruq. Əslində Qurana nəzər salsaq orada məhz ayaqları yumaq əmrini görərik. Bunu Əhli-beytdən gələn rəvayyətlərdə təsdiqləyir.Buna görə məhz onların öz  mötəbər kitablarında olan hədisləri gətirməyi daha münasib saydıq.

1.      Əs-Səqafi və Təbərsi öz kitablarında qeyd edirlər ki, Əli (r. a) Məhəmməd ibn Əbu Bəkrə və Misir əhlinə dəstamazın necə alınmasını əmr edərək deyir: “Başınıza məsh çəkin, sonra sağ və sol ayaqlarınızı üç dəfə yuyun.Çünki,mən Peyğəmbər (s.a.s)-i bu cür dəstamaz alan gördüm”. (Əs-Səqafi, “Ğarat” kitabı, cild 1, səh.  244 -245: Təbərsi, “Müstədrəkul vəsail”, cild1, səh.  44.)

2.      Tusi də Əlidən (r. a) başqa rəvayyət gətirir ki, o demişdir: “Dəstamaz almaq üçün oturmuşdum, elə bu vaxt Peyğəmbər (s. ə. s) gəldi və mənə dəstamaz almağı öyrətdi. Mən ayağımı yuyanda o (s. ə. s) mənə dedi: - Ey Əli! Barmaqlarının arasınıda yu ki, sənə cəhənnəm odu toxunmasın”. (Tusi, “İstibsar” kitabı, cild 1, səh.  65-66, “Təhzibul-Əhkəm” kitabı, cild 1, səh. 93.  həmçinin bu rəvayəti siz Hur Amilinin “Vəsaul əş-Şiə” kitabının 1-ci cild 296-297 səhifəsində tapa bilərsiniz)

  Buna bənzər rəvayyətlər başqa İmamlardan da şiələrin mənbələrində çoxdur.

Şiəliyə görə haqq din Əhli Sünnətə müxalif olmaqdır

Hurr Amili Əbdurrəhman ibn Əbu Abdullahın Cəfər Sadiqdən belə rəvayyət etdiyini yazır: “Əgər siz iki müxtəlif və bir-birinə zidd hədislə rastlaşsanız,bunu Allahın kitabına ərz edin.Qurana müvafiq olanı götürün,ona zidd olanı tərk edin.Allahın kitabında heç nəyə rast gəlməsəniz bunu avamın xəbərləri ilə tutuşdurun.Əgər onların hədisləri ilə uyğun gəlsə onu atın,  onların hədislərinə  zidd olsa (onda) götürün” (“Vəsailuş şia” 18/84)

İmamın müxalif dedikləri avamdan məqsəd Əhli Sünnətdir.

“Kafi” kitabının müqəddiməsində yazılır:

"Sünnülərin (müxaliflərin) dediyi ilə müvafiq olanı atın.Çünki,həqiqət onlara müxalif olmaqdadır"  (“Kafi” müqəddimə səh 8-9) 

Kuleyni “Kafi” kitabında bu baradə uzun bir rəvayyət nəql edir.Orada deyilir: “Ömər ibn Hənzaladan,o da Əbu Abdullahdan rəvayyət edir ki,imamdan soruşdum: “Bizim əshamızdan iki nəfər bir borc vəya miras üstündə ixtilaf etsələr və nəticədə sultana vəya qaziyə hökm üçün getsələr,bu onlar üçün halal olarmı?..... Ravi dedi: “Əgər iki hakimin verdiyi hökm rəvayyət və raviləri etibarlı olan səbəblərə əsaslanırsa,onda nə etməli?

İmam buyurdu: “Bunlardan hansısı Kitaba,sünnətə uyğun,əimmə (sünnilər)-in fikirlərinə ziddirsə ona əsaslanılır. Ravi dedi: “Sənə fəda olum!Əgər hər iki hakim verdiyi hökmü Quran və sünnətə əsaslandırsalar və biz də rəvayyətlərdən birinin əimmənin görüşünə uyğun,digərinin isə ona zidd olduğunu görsək,bu rəvayyətlərdən hansını qəbul edək?

Şiələr və Peyğəmbərin səhabələri

Möminlərin əmiri Ömər ibn Xəttab (r.a) haqqındakı çirkin sözləri.

Nemətullah Cəzairi kitabında bu çirkin sözləri yazır: ”Ömərin arxasında xəstəlik var idi. O yalnız kişinin sperması ilə sənğiyirdi” (“Ənvəru Numaniyyə” c.1,səh 63)

Həsən əs Səhhatə isə yazır: “Ömər arxadan cinsi əlaqədə olan kimsələrdən idi.” (“Minbərul İslami” jurnalı 17-ci bur-ş,səh 16)

Şiə müfəssiri Əyyaşi “Təfsir”ində (1/302),Bəhrani “Burhan” (1/416)-da belə bir rəvayyəti nəql edirlər: “Bir adam Əbu Abdullahın yanına gələrək, “Ey möminlərin əmiri! Sənə salam olsun.” dedi.Əbu Abdullah ayağa qalxaraq,dedi: “Belə demə,bu sadəcə əmirəlmöminin haqqında istifadə olunacaq sözdür.Bu adı ona Allah vermişdir.Ondan başqasını da bu adla adlandırmamışdır.Arxadan əlaqədə olandan başqası bu adı özünə götürmüşdür.Özündə belə hal olmasa da buna mübtəla olmuşdur.Allahın bu ayəsi bunu nəzərdə tutur. “Onlar Allahı qoyub, yalnız qadın adlarını daşıyan bütlərə yalvarır və yalnız üsyankar şeytana sitayiş edirlər.” (Nisa 117)

Ravi deyir: “Mehdi nə adla adlandırılacaq?” Dedi: “Ona,sənə salam olsun ey Bəqiyətullah!”, “Sənə salam olsun ey Rəsulullahın övladı!” deyiləcək.

Məlumdur ki,ilk dəfə “Əmirəlmöminin” adı ilə adlandırılan şəxs Ömər ibn Xəttab (r.a) olmuşdur.

Əllamə Zeynuddin ən Nəbati “Sıratul Mustəqim” (3/28) kitabında “Ömərin xəsisliyi və pis həyat tərzinə dair deyilən sözlər haqqında” olan fəsildə Ömərin pis bir nəsildən gəldiyini,nənəsinin zinakar olduğunu yazır.“