Rafizilər möminlərin anası Aişəni (r.a.) zinada ittiham edirlər

Bismilləhir-Rahməni-Rahim

Rafizi şiələrin əqidəsində küfr və İslama zid olan hüsüsiyyətlərin sayı hesabı yoxdur. Rafizi şiəlikdə olan küfrlərdən biri də Peyğəmbərin (səlləllahu əleyhi və salam) zövcəsi Aişəni (r.a.) zinada ittiham edib Peyğəmbəri(səlləllahu əleyhi və salam)   təhqir etməkdir. Amma şiə alimlərin əksəriyyəti əqidələrində olan bu murdar inancları sadə kütləyə bəyan etmirlər, çünki onlar bilirlər ki , aldatdığları sıravi, sadə kütlə olan şiələr Peyğəmbərin(səlləllahu əleyhi və salam)   namusunu gorumaq üçün hər şeydən keçər, hətta şiəlikdən imtına edərlər. Elə ona görə, əksər hallarda,  sıravi şiələrdən onların əqidəsində belə ağılabatmaz küfr olması haqqında soruşanda, onlar deyirlər: – “biz bilirik ki şiəlikdə Aişəni sevmirlər, amma onu zinada ittiham etmək və bununla Peyğəmbərin namusuna toxunmaq şiəlikdə yoxdur, bütün bunlar yalandır,  bu şiəliyə və şiələrə atılan iftıradır” - və başqa buna bənzər cavablar verirlər. Əslində onların belə deməyə ixtiyarları var, çünki  bir söz deyəndə onun  doğru  olmasına dəlil gətirmək lazımdır.

Necə ki, Allah Sübhanə Təalə deyir:

                            “Əgər (bu sözü) doğru deyirsinizsə, dəlilinizi gətirin!” (Quran 2:111)

Bu məsələdə də dəlil olaraq bugunki şiə alimin dediklərini  və şiə məshəbinin ən mötəbər mənbəsində   Aişə anamız haqqında olan murdar itthamları gətiririk.

Oncə Allah Subhanə Təalənin Quranda Peyğəmbərin zövcələri haqqında dediyi sozlərinə nəzər salaq.

Allah Sübhanə Təalə deyir:

النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ                       

“Peyğəmbər möminlərə onların özlərindən daha yaxındır. Onun zövcələri isə möminlərin analarıdır.”

                                                                                                                                                           (Quran 33:6)                          

Möminlərin anasını zinada ittiham edən məşhur rafizi şiə alimi və dəvətçisi Yasir Həbibdir. Bu insan hətta   bu haqda yeni bir kitab yazıb, kitabın adı “ Əxlaqsızlık – Aişənin iç üzü”.

Öz rəsmi saytında kitabın anonsunda açıq-aydın yazır :

«It compries seven chapters, prologues, sequels and conclusions covering various issues including the adultery committed by Aisha (May the wrath of Allah be upon her).»

Tərcüməsi:

 “..Kitab 7 hissədən ibarətdir, kitabda Aişənin, Allahın gəzəbi olsun ona, zina etməsinə və diqər məsələlərə toxunulur..”

Yasir Həbibin rəsmi saytın inglis versiyasında burada

SƏQƏLEYN HƏDİSİNİN ŞƏRHİ

Rəhmli və Mərhəmətli Allahın adı ilə

Aləmlərin Rəbbi olan Allaha həmd olsun! Ona həmd edir, Ondan yardım istəyir, Onun məğfirətini diləyirik. Nəfslərimizin şərindən və pis əməllərimizdən Ona sığınırıq. Allah kimi doğru yola yönəltsə onu azdıracaq, kimi də azdırsa onu doğru yola yönəl-dəcək kəs yoxdur. Mən şəhadət edirəm ki, Allahdan başqa ibadətə layiq olan haqq ilah yoxdur. O, təkdir və şəriksizdir. Şəhadət edi-rəm ki, Muhəmməd Allahın qulu və son elçisidir. Hörmətli oxucu! Bu risaləni qələmə almağımın səbəbi şiə məzhəbinin bir hədis ətrafında ortaya atdıqları şübhələrlə dolu yalan iddiaları olmuşdur. Həmin hədisin mətni belədir: “Mən sizə iki şeyi: Allahın kitabını və əhli-beytimi tərk edib gedirəm. Siz onlardan tutunsanız məndən sonra heç vaxt yolunuzu azmazsınız.” (Tirmizi: 3786)

Şiələr bu hədisi dəlil gətirərək iddia edirlər ki, onlar (yəni şiələr) əhli-sünnətdən fərqli olaraq əhli-beytə tabe olmağı vacib bilirlər. Guya ki, onların məzhəbi əhli-beytin məzhəbidir. Bu sə-bəbdən də onlar özlərini əhli-beytdən olan İmam Cəfərə nisbət edərək “Cəfəri” adlandırırlar.

Şübhəsiz ki, bu hədis şiələrin leyhlərinə yox, əleyhlərinə dəlildir. Mən bunu bir nəçə yöndən izah etməyə çalışacam.

Birincisi: Hədisin məhz bu formada Peyğəmbərdən (salləlla-hu aleyhi və səlləm) səhih sənədlə nəql olunmasında alimlər ixtilaf etmişdilər. Çünki bu hədisin sənədində Zeyd adlı bir rəvayətçi vardır. O, daima nəql etdiyi hədislərdə özündən daha etibarlı sayılan rəvayətçilərə muxalif olur. Bu hədisi İmam Müslim daha etibarlı bir sənədlə bu formada rəvayət etmişdir: “Mən sizə iki ağır əmanəti qoyub gedirəm. Bunların birincisi Allahın kitabıdır. Onda hidayət və nur vardır. Siz də Allahın kitabına bağlanın və ondan möhkəm tutunun... (İkinci tövsiyəm) Əhli-beytimdir. Mən əhli-beytim barədə sizə Allahı xatırladıram. Mən əhli-beytim barədə sizə Allahı xatırladıram.” (Müslim: 2408). Hədisin bu mətnindən aydın olur ki, Peyğəmbər (salləllahu aleyhi və səlləm) Qurana tabe olmağı əmr etmişdir. Əhli-beytinə qarşı isə nəvaziş göstərməyi və onların haqlarını ödəməyi tövsiyə etmişdir. Tirmizi-nin rəvayətindən fərqli olaraq burada əhli-beytə tabe olmaqdan söhbət getmir. Tabeçilik yalnız Quran barədə əmr edilmişdir. Bunu, Müslimin Cabir ibn  Abdullahdan (radiyallahu anh) rəvayət etdiyi digər bir hədis də təsdiqləyir. Hədisdə deyilir: “Mən sizə bir şeyi, Allahın kitabını qoyub gedirəm. Siz ondan tutunsanız, məndən sonra heç vaxt yolunuzu azmazsınız.” (Müslim: 1218) Bu hədisdə də Peyğəmbər (salləllahu aleyhi və səlləm) Allahın kitabına tabe olan insanın haqq yoldan azmayacağını demiş, amma əhli-beytini qeyd etməmişdir.

Ayatolla Xamenei - "Əli Allahdan geri galmır"

Şiələrin ali rəhbəri Ayətullah Seyyid Əli Xameneyinin "Şəri suallara cavablar"  adlı kitabında deyir:

Sual:321. Bir firgə var ki, özlərini Əliallahı adlandırırlar və deyirlər ki, Əli Allah deyil, lakin heç Ondanda geri galmır. Bunların hökmü nədir?

Cavab: Əgər onlar Vahid, Mənnan və Mütəal Allah üçün şərik qoşmasalar, onların hökmü müşrik hökmü deyil (Müşriklər nəcisdir).

skan:

Ayatolla Xomeyninin böyük küfrü (Muhəmməd peyğəmbərdən ﷺ sonra Fatiməyə vəhy gəlib)

20-ci əsrin dünya şiələrin lideri sayılan Böyük ayatolla Ruhulla Xomeyni, Muhəmməd peyğəmbərinﷺ sonuncu peyğəmbər olduğuna iman etmətib. Xomeyni şiə məzhəbinin ən mötəbər mənbəsi "əl-kafi"-yə əsaslanaraq iddiya edirb ki Muhəmməd peyğəmbərﷺ dünyasını dəyişəndən sonra vəhy kəsilməmişdir və 75 gün ərzində onun qızı Fatiməyə (Allah ondan razı olsun) gəlirdi.

Şiə alimləri Qurana istehza edirlər

                  Şiə məzhəbinin ən böyük və tanınmış alimləri Quranı istehza ilə oxuyur.

Ələm

Ələm -  Şiələrdə, Yahudilərdə və Buddizmdə geniş istifadə olunan əl şəkilində olan rəmzin adıdır.

Ələm sözü – “əl” sözundən törəmədir.Düzdür  bəzi  şiələr iddiya edir ki, guya ələm ərəb dilin “علامة” “ələmət”, (təcümədə “simvol”, “rəmz”) sözündən əmələ gəlib. Ələm rəmz kimi istifadə olunduğuna görə,  bu versiya həqiqətə uyğun görünsədə, həqiqət ondadır ki, ərəblər  ələmə “Ələmət” yox, -  “Əbülfəzin əli” və ya “Fatimənin əli” deyirlər. Ərəbcə isə məhz  “ələm” ( ألم)  sözü –rəmz yox, əzab ya da əziyyət  mənasını verir.                                                           

Şiəlikdə ələm hərtərəfli isitfadə olunur, əsasən rəmz  və ibadətqah kimi, şiələr ona nəzir və hədiyyələr edirlər. Məsələn şiələrin arasında olan inanclara əsasən, ələmə nəzir deyib sözünü yerinə  yetirməyən ələmi qəzəbləndirir  və ələm “coşur”, “ coşan” ələm isə xəsis şiənin yanına gəlib onu cəzalandırır.

Bugunləri demək olar ki, şiə məscidlərin əksəriyyətində ələm mövcuddur. Ələm minbərlərdə, bəzi məscidlərin minarələrində  və namazda imam durduğu yerdə yerləşdirilir. Bundan əlavə şiələrin dini şəkillərində, bayrağlarında və başqa dini əşyalarında ələmə rast gəlmək olur. 

Zinakər qadın ilə siğə

 Məsələ
17: “Müstəhəbdir ki, mutə (siğə) etdiyi qadın iffətli möminə olsun. Evlilikdən öncə ondan evli və ya iddəli olduğu haqqında soruşmaq lazımdır. Soruşmamaq isə məkruhdur. Onun vəziyyətinin öyrənilməsi mutənin səhihliyinə təsir etmir. 

Məsələ
18: “Zinakar ilə mutə (siğə) etmək olar, lakin məkruhdur. Ələlxüsus zina etməklə məşhurdursa bu daha çox məkruh sayılır. Əgər mutə (siğə) etsə onu günahdan çəkindirsin”

Mənbə:
(Xomeyninin “Təhriyrul vəsiylə” kitabı. səh-292. Cild-2).

Onlaine burada al-shia.org

 Halbuki Allah Təala Nur sürəsi 3 ayədə buyurur:
 “Zinakar kişi ancaq zinakar və ya müşrik bir qadınla evlənə bilər. Zinakar qadın da yalnız zinakar və ya müşrik bir kişiyə ərə gedə bilər. Möminlərə isə bu, haram edilmişdir”.
 (Quran 24:3)

Siğə - müvəqqəti nigah

Allaha həmd sənalar olsun! Aləmlərə rəhmət olaraq göndərilən peyğəmbərimiz Muhəmməd (s.a.s)-ə, ailəsinə və səhabələrin hamısına Allahın salamı və xeyir duası olsun.

Bu yazıda Şiələrə görə Siğə,bunun Şiələr qatında dərəcəsindən bəhs ediləcəkdir.Yazıda bir çox kitablardan və məqalələrdən tərcümə edilmiş sitatlar və redaktə edilmiş yazılar təqdim olunur. Tərcümə və  redaktədə bir sıra Türk,Rus,Azəri dilində olan ədəbiyyatlardan istifadə edilmişdir. Bütün istifadə olunan mənbələr http://antirafizi.blogcu.com/kitablar bloqunda yerləşdirilmişdir. Oxucu müstəqil olaraq özü həmin kitablara müraciət edə bilər.

İslama qədər ərəblər günah və namussuzluq çirkabında çapalayırdılar. Bununla əlaqədar Müdrik Allah öz şəriətini tədricən, pis şeyləri bir-bir qadağan edə-edə göndərirdi. O zaman insanların imanı hələ o qədər güclü deyildi ki, bütün günahlardan birdən-birə əl çəksinlər. Məhz buna görə şəriət qanunlarının çoxu Mədinədə, Muhəmmədə (s.a.s) peyğəmbərlik veriləndən 13 il sonra, öz əshabələri ilə birlikdə köçdüyü şəhərdə nazil edilmişdir. Bu, Cahiliyyə dövrüdə geniş yayılmış müvəqqəti nigaha da adiddir. Rasulullah (s.a.s)  bu pozğun əlaqəni İlahidən hökm gəlməyincə qadağan etmirdi. Bu, Xeybər günü baş verdi. Peyğəmbər (s.a.s) bundan sonra bir dəfə də- Məkkənin fəthi günü- bunun Allahın iradəsiylə Qiyamətə qədər qadağan edildiyini e'lan etdi. Amma bu əməl içki kimi geniş yayılmamışdı və buna görə də bunun qadağan edilməsi haqda xəbər bütün insanlara çatmamışdı.Çünki, əshabələr bu barədə az-az danışırdılar. Bə'zi müsəlmanlar Əbu Bəkrin və Ömərin (r.a) dövrlərində də bilməyərək müvəqqəti nigah bağlayırdılar. Bu barədə Müslümin (1405) «Əs-Səhih»ində xəbər verilir. Amma bu xəlifə Ömərin (r.a) vaxtı kütləvi hal aldıqda, xəlifənin özü və Peyğəmbər (s.a.)-in Əli bin Əbu Talib, Abdullah bin Ömər, Abdaullah bin Zübeyr (r.a)  kimi böyük əshabələri bunun icazə verildiyini deyənlərə qarşı kəskin mübarizəyə qalxaraq müsəlmanları bu cür dərin yanlışdan qurtardılar. 

Beləliklə, biz qeyd etdik ki, müvəqqəti nigah müqəddəs Qur'ana, Peyğəmbər (s.a.s)-in hədislərinə, onun əsahabələrini, o cümlədən Əli bin Əbu Talibin  (r.a) yekdil fikirlərinə, mö'min müsəlman alimlərin baxışlarına və sağlam insan təfəkkürünə ziddir.

Siğə nəslinin "zinadan dünyaya gəlmiş qızı ilə evlənməy" iftirasına cavab

 Allaha şərik qoşmağı, qəbirlərə ibadət etməyi, cinsi dəyişməyi,  körpəyə şəhvətlə yaxınlaşmağı, ana-bacılarını siğəyə verməyi İTTİFAQLA halal sayan rafizilər öz şübhələrindən birində deyirlər ki, guya İslam dini zinadan doğulan qızla nikah bağlamağı icazəli saymışdır. Bunun təsdiqi üçün bidət əhli İmam Qurtubinin sözünü dəlil gətirmişlər.

İmam Qurtubi buyurur: “Hər kim bir qadınla zina edərsə və sonradan Onun anası və ya qızı ilə nikah bağlamaq istəyərsə, bu Onun üçün haram deyildir. Bəzi tayfalar isə, haram hesab etmişlər.” 5.115 Biz bu məsələni təfsilatı ilə izah edəcəyik.

1-ci məsələ-Bir kişi bir qadınla zina etsə və O qadının qızı olduğu halda, yəni qadının qızı olduğu halda, Onunla zina etsə və sonradan Onun qızı ilə nikah bağlaya bilərmi? Yəni qızın anası ilə zina etdikdən sonra, O qızla nikah bağlaya bilərmi? 

Bu barədə Alimlər iki məzhəbə ayrılmışlar:

1-ci-Onunla evlənmək caiz deyildir

2-ci Onunla evlənmək caizdir.

Qurtubi bu barədə buyurur, necə ki, şübhə atanlar Qurtubinin məhs bu sözündən istifadə etmişlər. Qurtubi buyurur: “Hər kim bir qadınla zina edərsə və sonradan Onun anası və ya qızı ilə nikah bağlamaq istəyərsə, bu Onun üçün haram deyildir. Bəzi tayfalar isə, haram hesab etmişlər.” 5.115

Şiəliyin gizli tərəfləri

   Ön söz

Həqiqətən həmd (şükür və tərif) yalnız Allaha məxsusdur! Biz Ona şükür və tərif edir, Onu köməyə çağırır, Ondan bağışlan­ma və bizi haqq yoluna yönəltməyi diləyirik. Nəfs­­lərimizin şərin­dən və pis əməl­­­lərimiz­dən qorunmaq üçün yalnız Ona pənah apa­rı­rıq. Aləmlərə rəhmət olaraq göndərilən peyğəmbərimiz Muhəmmədə (sallallahu aleyhi va səlləm), ailəsinə və səhabələrin hamısına Allahın salamı və xeyir duası olsun. Möhtərəm oxuculara təqdim olunan bu risalənin qələmə alınmasında əsasən  şeyx əl Məvsulinin türk dilinə tərcümə olunmuş “Aldanmayalım” kitabından istifadə edilmişdir.Risalədə bir çox digər mənbələrdən də istifadə edilmişdir.Onların sırasında möhtərəm qardaşımız Əbu Əli Abdullahın rus dilində qələmə aldığı “Не обманитесь” risaləsini göstərmək olar.Həmçinin, ”Kurana dil uzatanları tanıyalım” kitabından və digər qaynaqlardan da istifadə olunmuşdur.Eyni zamanda qeyd etmək lazımdır ki,risalədə olan bir çox məsələlər daha ətraflı olaraq Antirafizi bloqunda təqdim olunmuşdur.Ümid edirəm ki,bu risalə müsəlmanlara haqqın araşdırılmasında faydalı olacaqdır.

                                      

                                                                                                                                       Burhan

Şiələrə görə təqiyyə

Şiəliyə görə təqiyyə və etiqadlarını gizlətmələri

İlk öncə təqiyyə məfhumunu açıqlamaq yerinə düşərdi.

Uca Allah Quranda buyurur:

“Möminlər möminləri qoyub kafirləri dost tutmasınlar! Bunu edən kimsə bilsin ki, Allah ilə onun heç bir əlaqəsi yoxdur. Ancaq onlardan gələn təhlükədən çəkinməklə ehtiyat etməyiniz istisnadır. Allah sizi Özündən çəkindirir. Dönüş də ancaq Allahadır.” (Ali İmran 28)

Rafizilərin İslam və müsəlmanlar haqqındakı inanc əsasları

 On iki imamın vilayətinə etiqad və ona inanmayanların təkfir edilməsi.

Həqiqətən, şiəlik yəhudilikdən çoxlu miraslar almışdır və bu adi sözlər deyil.Axı, yəhudilərdən başqa kim digər millətlərə,dinlərə və irqlərə belə kinlə yanaşır?

Şiələr imamətin dinin əsasından olduğuna və Peyğəmbər (s.a.s)-in 12 imamı nassla təyin etdiyinə etiqad edirlər.İlk öncə vilayətin dəyəri haqqında onların rəvayyətlərinə nəzər salaq.Mühəddis və alimləri bu məşhur rəvayyəti nəql edirlər:

 “İslam Allahdan başqa ilah yoxdur,Muhəmməd onun elçisidir şəhadət kəlməsi,namaz qılmaq,zəkat vermək,Ramazanda oruc tutmaq,həcc etmək və Əli ibn Əbu Talibin vilayətinə iman etməkdən ibarətdir.”  (“Kafi” 2/18,21,22,32; Şeyx Səduq səh 221,279,510; “Rical Kəşşi” səh 356; “Təfsir Əyyaşi” 2/117; Tusi 4/151; “Biharul ənvar” 10/393, 23/69, 27/103; Mufid səh 209; “Vəsailuş şia” 1/13; Təbərsi 1/71 və s.)

Göründüyü kimi bu rəvayyət şiə kitablarında mütəvatirdir.Heç bir Əhli Sünnə mənsubu Əli (r.a)-nin vilayətini dinin əsası kimi qəbul etmir.Yəni,Əhli Sünnə şiələrə görə İslamın əsaslarından birini inkar edir.

Kuleyni Zürarədən rəvayyət edir ki,imam Əbu Cəfər demişdir: "Islam beş şey üzərində bina olmuşdur: Namaz, zəkat, həcc, oruc və vilayət".Zurarə soruşmuşdur: "Bunlardan hansı daha üstündür?" O demişdir: "Vilayət" (“Kafi" 2/18;Tehran;“Biharul ənvar” 68/332; “Vəsailuş şia”1/13 və s)

Rafizilərə görə vələduz zina kimdir?

 Əbu Cəfər ibn Məhəmməd Baqirdən: “Ey Əbu Həmzə, and olsun Allaha, bizim şiələrimizdən başqa hamı fahişələrin övladrarıdı”( “Kəfi” 8  çild, səhifə 239)

 Eyni tipli hədis: Hurr Amili “Vasail uş şia” c.16,səh 37 hədis nömrə 2910; Məclisi “Biharul Ənvar” c.24,səh 311)

Əbu Abdullahdan: (Əbu Bəsirə dedi): Həqiqətən şeytan kişi qadına yaxınlaşdığı kimi yaxınlaşır, etdiyi kimi edir, cinsi əlaqədə olduğu kimi olur”. (Ravi) dedim: “Bu nə ilə bilinir?” (İmam cavab verdi): “Bizə olan sevgi və nifrətlə. Kim bizi sevir qulun (sperması olur) kim nifrət edər (sperma şeytanın olar)” (Kəfi” 5  çild, səhifə 502)

(Eyni tipli rəvayət “Vasail uş şia” 20 çild, səhifə 135-136, hədis 25233)

 Əli ibn Əsbat Əbu Abdullahdan: ”Şübhəsiz ki,Allah Təala Ərəfa günü Hüseyn (r.a)-ın qəbrini ziyarət edənlərə nəzər edər.Ona dedim:Vaqfəyə duranlardan öncə mi onlara baxar?Dedi:”Bəli.”Sual etdim necə?Dedi: ”Çünki,onlar zina uşaqlarıdır.Bunlar isə belə deyillər.”

(Məclisi “Biharul Ənvar” c 101,səh 85 “Ərəfa və bayram günlərində Rasulullah (s.a.s)-i ziyarət etmənin fəziləti” babı; Şeyx Səduq “Mən lə yəhduruhul fəqih”c.2,səh 431 )

Şiə əqidəsinə görə Nasibi Əhli Sünnə vəl Camaatdır.

Şiələr Əhli Sünnəti Rəsulullah (s.a.s)-ın Əhli beytinə düşmən olaraq görürlər.Bu səbəbə görə də Əhli beytə düşmən olan nasibi terminini onlara qarşı istifadə edirlər.Ancaq, Əhli Sünnət təbii ki,bu ittihamlardan tamamən uzaqdır.

 Nəvasib elə bir firqədir ki,onlar Əli ibn Əbu Talibin ailəsinə nifrət edirdilər.Bu onların İslam alimləri tərəfindən vəsf olunmuş xüsusiyyətidir.Nasibilərdən kiminsə Əli (r.a)-yə qarşı olan savaşlarda ya qardaşı,ya atası,ya da babası ölmüşdü.Söhbət, Müaviyyə ilə Əli arasında olan müharibədən gedir ki,bu döyüşlərdə hər iki tərəfdən çoxlu müsəlman ölmüşdü.

Şiələrin icmasına görə Nəvasiblər kafir və nəcisdir. Əbul Qasim Xoyi yazır: “Allahı,axirəti inkar edən və ya Allahla bərabər başqa məbudu qəbul edən kafir və nəcisdir.Həmçinin, qulatlar,(12 imamın ilah olduqlarını,Allahın onlara təcəlli etdiklərini  iddia edənlər) Xəvariclər və Nəvasiblər də nəcisdirlər.” http://al-islam.org/laws/al-khui/2.htm#6

Mühəddis Yusif əl Bəhrani kitabında yazır: “Xəbərlərdə və sələfin sözlərində varid olandan anlaşılır ki, nəvasib sözündən qəsd olunanlar müxaliflərdir.”(“əl Hədaiqun nadira” c.18,səh 157,Qum)

Eyni kitabda növbəti səhifədə o yazır: “Onların (imamların) hədislərində nəcislik,nigahlanmamaq,qanın-malın halal olması və s.sifətlərlə vəsf olunan nasibilərdən məqsəd müxaliflərdir.”

Ələvilər haqqında

Ələvilər başqa adı Nusayrilər – imami şiələrdən ayrılmış bir firgədir. Ələvilər şiə firqələrindən biri hesab olunur və hal-hazırda Suriya, Livan və Türkiyənin bəzi nahiyələrində yaşayırlar. Etiqadlarını İsmaili şiələrin batınıya prinsipi əsasında qururulub. Bu səbəbdən ələvi əqidəsinin nə olduğunu anlamaq üçün ismaili şiələrin və batınıya prinsipin yaranmasına mütləq nəzər salmag lazımdır.
     
Şiəlikdə batınıya  prinsipin yaranmasi 
Hicrə ilə 2-ci əsr ortalarında Cəfər əs-Sadiqin[1] böyük oğlu İsmail dünyasını dəyişir. Şiələrin imamət aqidəsinin qaydalarına görə İsmail 7-ci imam olub müsəlmanları və bəşəriyyəti idarə etməli idi. Buna görə onun dünyadan evlad goymamış  getməsi  şiələrin arasında növbəti parçalanmaya səbəb olur. Şiələrin bir qismi imamət qaydalarını dəyişərkən Cəfərin kiçik oğlu Musa əl-Kazımı özlərinə bəşəriyyəti idarə edən imam seçdilər, onlarla razı olmayanlar  isə, şiəliydə əvvəlcədən qoyulmuş qaydaya əsasən ölən İsmailı imam görürdulər. Amma  onların iddiyalarına görə İsmail ölməyib, lakin qeyb olub və bir zaman zuhur edib qayıtmalıdır.[2] İsmaililər platonizm, zərdüştlik, manixeylik və xristian kimi dinlərin  elementlərindən istifadə edərək,  mürəkkəb bir ezoterik din yaratdılar.

İsmaili şiələr dinlərini zahiriya və batıniya adlanan iki  hissəyə bolüllər. 
Zahiriya- zahirdən olan davranışdır, yəni camaat arasında. 
Batınıya isə - həqiqi etiqadlarıdır, və bu etiqad şiə  olmayanlardan hər tərəfli gorunmalıdır. Batıniya doktrinasında sehr və kabala metodlarından istifadə olunur, bundan başqa hərf və rəgəmlərə boyuk əhəmiyyət verilir.

İsmaililərin etiqadlarına görə bəşəriyyət dövrlər üzrə inkişaf edir: 7 dövr var, hər dövrü bir peyğəmbər açır - Adəm, Nuh,İbrahim, Musa, İsa, Muhamməd (s.a.s.), 7-ci isə İsmaildir. Hər peyğəmbərin 7 imamı var və hər 7-ci imam növbəti dövrün peyğəmbəri olur. Beləliklə ismaililər özlərinin 7-ci imamı sayılan İsmailin zuhurunu gözləyirlər və ona Məhdi adını veriblər. Onların iddiyalarına görə İsmail (Məhdi)  peyğəmbər rolunda zuhur edib bəşəriyyətin sonuncu 7-ci dövrünü  açmalıdır.

Iranda sunnilərin vəziyyəti

 

       Bismilləh

İranda 20 milliondan çox sunni musəlman yaşayır. Bunlardan əksəriyyəti İranın periferiyyasında, yəni sərhədlərdə yerləşən vilayətlərdə məskunlaşır ( xərtəyə bax). 

Bunlar aşağıdakilardır: Horasan, Kurdistan,Belucistan, Horməzkan, Buşer, Turkmensəhra, Ceylanın Təvəliş və Anbaran rayonları və s.   İranın mərkəz hissəsində yaşayanların  isə əksəriyyəti şiələrdir.  

İran inqlabından əvvəldə İranda yaşayan sunnilərə nə siyasətdə, nə iqtisadiyyətdə, nə də mədəniyyətdə şiələr tərəfindən muhum bir rol aparamağa imkan verirləmişdir.

Buna baxmayaraq İran sunniləri  Xomeyninin inqlabına dəstəq oldular. Amma Xomeyni hoküməti ələ alan kimi sunnilərə qarşı zülm etməyə başladı. Yeni qurulmuş şiə dövlətin əli ilə İranda çoxsaylı sunni alimləri öldüülmüşdür. Sunni vilayətlərində məcburi şiələşmə prosesslərinə start verilmişdir. 

 Hal-hazırda İranda sunnilərə qarşı olan munasibət:

1). Şiələr öz dinlərini açıq-aydın yaymağında və hər bir işində azad olduğda, sunnilərə bunlar hamısı qadahandır. Bundan başqa hökümət hər tətəfli cəhd göstərir ki  sunnilər   yaşanan vilayyətlərdə sunni məshəbi şiəliynən əvəz olunsun, çunki şiələr bilir ki Sunni əqidəsi yayılan yerdə şiəliyin batil olduğu aydın olur.

2). İran "İslam"( ŞİƏ) Respublikasının numayəndələri hər zaman həm dövlətin dahilində həm də xaricində səslənir ki guya İranda sunnilər üçün öz məshəbini yaşamağında və onun dəvətində  heç bir problem yoxdur, guya sunnilər və şiələr arasında heç bir ayrılma və problemlər yoxdur və guya sunnilərnən şiələrin haqqları eynidir. Bütün bunlar ağ yalandır. Əslində isə İran şiə dövləti  həm dahilində həm də xaricində sunni məshəbinə  qarşı düşmənşilik siyasətini həyatə keçirir.

Şiələrin Qurana təfsir verməsi

Xomeyni “Kəşful Əsrar” (səh 151) kitabında deyir: “Bunu qeyd etmək lazımdır ki,Quranda yüzlərcə ayə imamlardan və imamətdən bəhs etməkdədir.Amma,bu açıq şəkildə Quranda  ifadə edilmir.”

Həmçinin, yazır: “Bunu bilmək lazımdır ki,Quranda Əli (r.a) haqqında ayələr sayılmayacaq qədər çoxdur.” (“Kəşful Əsrar” səh 197)

Bu tədqiqi üçün yazılması lazım olan ayrıca bir kitab mövzusudur.Biz,fəqət bir neçə nümunələrlə kifayətlənəcəyik.Nümunə olaraq,Kuleyninin “Kafi” kitabında bir neçə şiə versiyası olan ayələr haqqında bəhs edən hədislər nəql ediləcək, haşiyədə isə əsl ayələr qeyd olunacaqdır.

(1/ 417): Cəbrayıl Muhəmməd (s.a.s)-ə bu ayə ilə nazil olmuşdu: “Əgər bəndəmizə Əli haqqında nazil etdiyimizə şəkkiniz varsa, siz də  ona bənzər bir surə gətirin və doğru danışanlarsınızsa Allahdan savayı bütün şahidlərinizi gətirin.”

Əsl ayə belədir : “Əgər qulumuza nazil etdiyimizə şübhə edirsinizsə və doğru deyirsinizsə, onda ona bənzər bir surə gətirin və Allahdan savayı bütün şahidlərinizi köməyə çağırın!” (Bəqara 23)

(1/416) Abdullah ibn Sinan Əbu Abdullahdan rəvayyət edir: ”Bu ayə belə nazil olmuşdu. “Biz bundan əvvəl Adəmlə Muhəmmədi, Əlini, Fatiməni, Həsəni, Hüseyni və onların nəslini (unutmamağı) tövsiyyə etmişdik.Lakin o, əhdi unutdu və Biz onda əzm görmədik.” Sonra imam dedi: “Allaha and olsun ki, Muhəmməd (s.a.s)-ə ayə belə nazil olmuşdur.”

Əsı ayə belədir: “Biz bundan əvvəl Adəmlə də əhd bağlamışdıq. Lakin o, əhdi unutdu və Biz onda əzm görmədik.” (Taha 115)

Təqiyyə nədir?

Bismilləhir Rahmənir Rahim
Əlhəmdulilləhi rabbil aləmin vas salətu vas sələmu aləəşrafil ənbiyəi valmursəlin. Seyyidinə va nəbiyyinə Muhəmmədin va alə əlihi vaashəbihi əcməin. 
Amməba’du:

12 imamçılarda təqiyyə əqidəsi 

Tarix boyunca islami düşüncə tərzlərinin, çoxlusayda intellectual cərəyanların və müxtəlif fikirli bir-birindən fərqli əqidəvi məzhəblərin meydanagəlməsi hamımıza məlumdur.Lakinonlarında əksəriyyəti hiyləgər və rəngarəng olub.Aralarındakı ən bacarıqlıları cəmiyyətlərə xoş və mülayim sözlərlə daxil olaraq nüfuz sahibləri olmağa çalışıblar.Bu cərəyanlardan müxtəlif cəmiyyətləri çərəsində, insanların qəlblərinə yol taparaq rəvanlıq gətirən, rafizilik əqidəsi, daha çox üstünlük təşkil edir.Bu əqidənin davamlı şəkildə yaşaması üçün yəhudi mənşəli üsullarından və suniyolla mükəmməl hazırlanmış müxtəlif ünsürlərdən geniş istifadə olunmuşdur.Bu cərəyanın davamçılarının ən yaxşı mənimsədikləri isə “təqiyyə” əqidəsi olmuşdur.Hansıki, “təqiyyə” deyilən bu üsul onların ən güclü silahlarından birinə cevirilib.Bunun əqidədən və dindən olmasını iddia edərək, hələ erkən yaşlarından bəri bu əqidə üzrə təlim-tərbiyə alaraq böyüyüblər.İllər boyunca bu əqidə sahibləri gizli şəkildə yaşayıb, əqidələrini gizlədib və fikirlərini ört-basdır ediblər.İranda yaranan sufi dövlətinin qiyamına qədər,bunların kitabalrında gizlin saxlanılan bu fikirlərin çoxu hələ üzə çıxmamışdır. Xomeyninin inqilabının qələbəsindən sonar artıq yavaş-yavaş aşkarolunmağa başladı.Yazıçı Avadəş Şənəvi deyirki: “Nəvaxtki, mənonların kitablarını qələmə almağabaşladım, bu məzhəb haqqında müsəlman aləminə məlumat vermək qərarına gəldim. Onların əqidəsindən çoxlu fikirlər qaranlıq və naməlum qalmaqdadır.Bu məzhəbin təsisçiləri “təqiyyə” əqidəsini, rafiziliyin ənmühum substrat fikirlərindən və rükunlarından birinə çeviriblər.Hətta dinin 9-da 10-cu hissəsi sayırlar.

Bir rəvayətdə Əbu Abdullah Əbu Ömərə belə deyir: “Ey Əbu Ömər dinin 9-da 10 hissəsi “təqiyyə”-dir. Təqiyyəsi olmayanın dini yoxdur”.

Həmçinin Əbu Abdullahdan gələn digər bir rəvayətdə belə deyilir: “Dininiz üçün qorxun və onu təqiyyə ilə gizlədin. Təqiyyə etməyənin imanı yoxdur.Siz insanlar içərisində, quşlar arasındakı balarası kimisiniz. Əgər quşlar balarılarının yuvalarında nə olduğunu bilsələr, orada heçnə qalmaz, hamısını yeyib qurtararlar. İnsanlarda həmçinin belədir.Əgər onlar sizing daxilinizdə olanları və əhli-beytə olan sevginizi bilsələr, dilləri ilə size yeyərlər.Sizin üçün təqiyyəni gizlindədə, aşkarda da caiz hesab edirəm”.(Baxəl Kəfidətəqiyyəfəslindəkiburəvayətlərə, 2-ci cild, səhifə 217/218).