İmam Əli şiələr haqqında

Şiə məshəbinin ən mötəbər sayılan "Nəhcül-bəlağə"  kitabında nəql olunur ki, İmam Əli öz şiələrinə deyir:

"Ey kişilikdən nişanəsi olmayan namərdlər! Ey ağlı uşaq və bəy otağına təzə girmiş qadın ağlı kimi olanlar! Ey kaş mən sizləri nə görə, nə də tanıyaydım. And olsun Allaha, sizi tanımağın nəticəsi peşmanlıq, qəm və qüssədir. Allah sizləri məhv etsin ki, mənim ürəyimi qan etdiniz, sinəmi qəzəblə doldurub-daşırdınız. Aldığım hər nəfəsdə mənə qəm və hüzn yedirtdiniz. Mənə itaətsizlik, etinasızlıq edərək tədbirimi pozub, puç etdiniz, bunun nəticəsində də Qüreyş «Əbu Talibin oğlu igiddir, ancaq müharibə aparmaq qaydasını bilmir» dedilər.."

Şiə alimlərinin fətvaları.

Bəzən rafizilər İslam alimlərinin bəzi fətvalarını ələ alaraq,bir çox hallarda səhv tərcümə və təhrif edərək dilimizə tərcümə edir və yayırlar.Bununla onlar məsələdən agah olmayan sıravi müsəlmanlarda  qəzəb və nifrət yaratmağa çalışırlar. Burada vacib bir məsələni qeyd etmək yerinə düşərdi. İmam Malikin sözlərini unutmamaq lazımdır.O,deyir: “Bu qəbirdə yatan (əli ilə Peyğəmbər (s.a.s)-in qəbrinə işarə edərək) insanın sözündən başqa istənilən şəxsin sözü qəbul vəya rədd edilə bilər.”

Şübhə yoxdur ki,Allahın şəriətində utanacaq heç nə yoxdur.Ona görə də əgər hər hansı bir alim zəif rəvayyətlərə istinad edərək,şəriət mətnlərini düzgün anlamayıb,fitrətə tərs fətva verərsə,biz onu sadəcə olaraq,rədd edəcəyik.

Fəqət,ərəblərin yaxşı bir ata sözü vardır.”Evi şüşədən olan adam başqasına daş atmamalıdır.” Aşağıda şiə alimlərinin fətvalarından bir neçə nümunələr gətiriləcəkdir.

1)     Cinsiyyətin dəyişdirilməsi.

Bunu ilk dəfə ələ alan Xomeyni olmuşdur. Xomeyni “Təhrir əl Vəsilə” kitabında yazır:

“Məsələ 1. “Zahirən kişinin cinsiyyətinin qadına və qadının cinsiyyətinin kişiyə çevrilməsində problem yoxdur və bu qadağan deyildir.”

Məsələ 3. “ Əgər qadın ərə gedib,sonra cinsiyyətini dəyişərsə onun nigahı bu andan etibarən ləğv olunur və onun əridə əgər onunla bu əməliyyata qədər cinsi əlaqəyə giribsə mehrin tam verilməsi öhdəliyi durur...”

Məsələ 7. “Əgər bacı və qardaş hər ikisi cinsiyyətlərini əks olaraq dəyişiblərsə,bu onların qan qohumluğunu pozmur.Qardaş bacı,bacı isə qardaş olur.Əgər ata tərəfdən əmi cinsini dəyişərsə,o ata tərəfdən bibi olacaqdır və ya əksinə ana tərəfdən dayı olacaqdır.Həmçinin, digərləri də bunun kimi.”

Məsələ 8.”Əgər ana cinsiyyətini dəyişərsə o oğulun zövcəsinə məhrəm olacaqmı,yoxsa yox?Əgər ata qadın cinsinə keçərsə o öz oğlanlarına hətta ana çağrılmasa belə məhrəm olacaqmı?Zahirən bu belədir.Əgər gəlin cinsini dəyişərsə və kişi olarsa o öz xalasına məhrəm olacaqmı?Bütün bunlar məntiqdən uzaq deyil.”

Şiələr və Quran

Bu mövzu baradə saatlarla danışmaq və cildlərlə kitab yazmaq olar.Şiələr tərəfindən ola biləcək spekulyassiyalardan qaçmaq,onların nəhy olunmuş ayələr,yeddi qiraət haqqında olan  rəvayyətləri dəlil gətirə bilməmələri üçün bu fəsildə yalnız şiə alimlərinin sözlərindən sitat gətiriləcəkdir.

1) Yuxarıda qeyd edildiyi kimi 3 nəfərdən başqa bütün səhabələr şiələrin səhih rəvayyətlərinə görə İslamdan çıxmışdılar.Bununla yanaşı onların bəzi alimləri Quranın səhabələr tərəfindən toplandığı fikrini dəstəkləmişdir.

Müasir alimlərindən olan Ayətullah Muhəmməd Hüseyn Təbatəbai yazır: “Peyğəmbər (s.a.s)-in vəfatından 14-15 ay sonra Yəmamə müharibəsi başladı ki,bu müharibədə 70 Quran hafizi şəhid oldu.Növbəti döyüşlərdə də hafizlərin öldürülməsindən ehtiyyat edən xilafət mənsubları Quranın yox olmaması üçün onu bir kitab halına salmaq qərarına gəldilər.Xəlifənin əmrinə müvafiq olaraq,Zeyd ibn Sabitin başçılığı altında hafiz səhabələrdən ibarət olan heyət Peyğəmbər (s.a.s) evi və səhabələrdə olan ayə və surələri toplayaraq,vahid kitab halına saldılar.Bu kitabı bir neçə nüsxədə çoxaldaraq,onu bölgələrə göndərdilər.Üçüncü xəlifənin zamanında ona bildirdilər ki,Quranı üzündən köçürən insanların səhv etməsi və qiraətlərdəki fərqlərə görə fikir ayrılıqları yaranmışdır.Bildirdilər ki,əgər bu belə davam etsə,Quranın təhrif olunması qorxusu vardır.Belə bir təhlükəni dəf etmək üçün birinci xəlifənin tərtib etdiyi Quran üçüncü xəlifənin əmri ilə Ömərin qızı Həfsənin evindən alındı.Sonra beş hafiz səhabədən ibarət olan Zeyd ibn Sabitin  heyəti ki,onların arasında birinci nüsxənin tərtib olunmasında iştirak edən bir nəfər də vardı,Həfsənin evində olan müshəfin əsasında digər müshəflər üçün də əsas olacaq kitabı tərtib etdilər.Həmçinin,müsəlmanların əlində olan bütün müshəflərin alınıb,Mədinəyə aparılmasına əmr verildi.Bütün bu müshəflər xəlifənin əmri ilə yandırıldı.

Beləliklə,bir müshəf əsasında bir neçə nüsxə tərtib olundu.Bir nüsxəni Mədinədə saxlayıb,digərlərini Məkkə,Şam,Kufə və Bəsrəyə göndərdilər.” (“İslamda Quran” səh 133-134,bəzi ixtisarlarla, 2004-ci il)

Fatimə müshəfi

Kuleyni imam Cəfərdən rəvayyət edir ki,Əbu Bəsir ondan soruşmuşdur: “...Yaxşı, Fatimə Müshəfi nə olan şeydir? O dedi:  Bu elə bir müshəfdir ki, sizin bu Quranınızın üç mislinə bərabədir, Allaha and olsun ki, onda Qurandan bir hərf də yoxdur" ( “Kafi”c.1, səh.239)

Bu rəvayyətin tam versiyası belədir: "Əbu Bəsir demişdir: "Əbu Abdullahın yanına girdim və dedim: Sənə fəda olum! Mən səndən bir şey soruşmaq istəyirəm. Burada sözümü eşidəcək kənar bir adam yoxdur ki?” Əbu Abdullah özü ilə başqa bir otaq arasındakı pərdəni qaldırdı, diqqətlə ora baxdı, sonra dedi: “Soruşmaq istədiyini soruş.” Mən dedim:  “Sənin şiələrin danışırlar ki, Rəsulullah (s.a.s) Əli (r.a)-yə bir qapı tanıdıb ondan min qapı açılır. O dedi: “Rəsulullah (s.a.s) Əli (r.a)-yə min qapı tanıdıb, onların hərəsindən min qapı açılır. Mən dedim: “Allaha and olsun ki, bu elmdir.” O bir qədər susdu, sonra dedi: “Doğrudur, bu, elmdir, ancaq o elmdən deyil. Sonra sözünə davam etdi: “Ey Əbu Muhəmməd, bizdə Camiə var, onlar isə bilmirlər ki, Camiə nədir? Mən dedim:  “Sənə fəda olum, Camiə nə olan şeydir?”  O dedi:  “Camiə uzunluğu Rəsulullah (s.a.s)-ın dirsəyi ilə yetmiş dirsək olan bir lövhədir. Orada yazılanlar Peyğəmbər (s.a.s)-in dilindən çıxan sözlərdir.İmam Əli onun sağ tərəfində bütün halal və haram olan şeyləri, insanların möhtac olduqları hər şeyi yazıb göstərmişdir. Sonra o, əli ilə mənə toxunub dedi:  Ey Əbu Muhəmməd, izn verirsən? Dedim: “Sənə fəda olum, mən sənin ixtiyarındayam, istədiyini elə. O, əli ilə mənə yüngülvari toxunub dedi:  “Elə götürək bu ərəşi. O, bunu deyəndə qəzəblənmiş kimi görünürdü. Mən dedim: “Allaha and olsun ki, bu elmdir.” O, dedi:  “Bu, doğrudan da, elmdir, amma o elmdən deyil.” Sonra bir qədər sakit oturduqdan sonra dedi: “Bizim Cifrimiz var, onlar isə bilmirlər ki, Cifr nədir?” Mən soruşdum:  “Yaxşı, Cifr nədir? O, dedi:  “Bu elə bir dəri lövhədir ki, onda Peyğəmbərlərin və onların vəliəhdlərinin, Bəni Israildən olan keçmiş alimlərin elmləri var.” Mən dedim:  “Elm buna deyərlər.” O dedi:  “Düzdür, bu elmdir, lakin o elmdən deyil.” Sonra yenə bir az susduqdan sonra dedi:  “Bizdə Fatimənin müshəfi var, onlar isə bilmirlər ki, Fatimə müshəfi nə olan şeydir? Mən soruşdum: “Yaxşı, Fatimə müshəfi nə olan şeydir?” O, dedi:  “Bu elə bir müshəfdir ki, sizin bu Quranınızın üç mislinə bərabədir, Allaha and olsun ki, onda Qurandan bir hərf də yoxdur"

İmamətin inkarı,Əhli Sünnətin və Səhabələrin təkfir edilməsi.

Həqiqətən Şiəlik Yəhudilikdən çoxlu miraslar almışdır və bu boş sözlər deyil. Axı Yəhudilərdən başqa kim digər millətlərə,dinlərə və irqlərə belə kinlə yanaşır.

 - علي بن إبراهيم، عن محمد بن عيسى، عن يونس، عن جميل، عن أبي عبدالله (عليه السلام) قال: سمعته يقول يغدوا الناس على ثلاثة أصناف: عالم ومتعلم وغثاء، فنحن العلماء وشيعتنا المتعلمون وسائر الناس غثاء.

Kuleyni İmamdan  (Əbu Abdullah) rəvayyət edir: 

“İnsanlar üç qismə bölünür: Alimlər,öyrənən tələbələr və artıqlar.Biz Əhli Beyt İmamları alimlərik,bizim şiələr tələbələr,digər artıq insanlar isə zibildirlər.”

 (Kafi c.1,səh 51-52,hədis 4 (56)

online bax http://www.al-shia.org/html/ara/books/lib-hadis/al-kafi-1/02.htm#02

 İmam Baqirdən rəvayyət edirlər ki: “İnsanlar Peyğəmbər (s.a.s)-dən sonra üç nəfər xaric mürtəd oldular.”Bunlar Salman,Əbu Zərr və Miqdaddır.”

(“Rəvdətul Kafi”c.8,səh 245-246; hədis 341;”Biharul Ənvar” c.22,səh 333,352,440; Mufid “İxtisas” səh 10;Tusi “Mərifətul rical” c.1,səh 38;Kəşani “Safi” c.1,səh 389 və s.)

Bu hədisi Məclisi “Miratul uqul”kitabında muvəssəq hesab etmişdir.

Şiə Mehdisi bütöv Quranı gətirəcəkdir

Şiələr etiqad edirlər ki,həqiqi Quran Mehdinin yanındadır və o zühur edəndə bunu gətirəcəkdir.

Şeyx Mufid ləqəbli Muhəmməd ibn Muhəmməd ibn Numan “əl İrşad”kitabında imam Əbu Cəfərin belə dediyini rəvayyət etmişdir: “Muhəmməd (s.a.s) ailəsinin Qaimi ortaya çıxdığı zaman, Quranın nazil edildiyi kimi öyrədilən çadırlar quracaqdır.Bu günün hafizləri üçün o gün çox çətin gün olacaq.Çünki,o Quranın tərtib və təlifi bundan fərqlidir.” (“əl İrşad”səh 365, “Muəssisətu aləmi” Beyrut,1979 il)

Bu rəvayyəti Kamil Suleyman “Yəvmul Xəlas” kitabında (səh 372) nəql etmişdir.Şeyx Numani “Qeybə ən Numani” kitabında (səh 318) imam Əlidən belə bir hədis rəvayyət edir: “Sanki, mən əcəmdə Kufə məscidində insanlara Quranın nazil edildiyi şəkildə öyrədildiyi çadırları görürəm.Dedim ki,(ravi) Ya Əmirəlmöminin! Məgər Quran nazil edildiyi kimi deyil? İmam: “Xeyr.Ondan Qureyşə mənsub yetmiş adamın ataları ilə birgə adları silinib.Əbu Ləhəbin adını isə əmisi olduğu üçün Peyğəmbər (s.a.s)-ə tənə olsun deyə saxlayıblar!”

Hacı Kərim Kirmani yazır: “Mehdi zühur edəndə Quran oxuyacaq və deyəcək: “Ey müsəlmanlar! Allaha and olsun ki,bu həqiqi Qurandır.Hansıki,bu Muhəmməd (s.a.s)-ə nazil olmuşdu və onu təhrif edib,dəyişdirmişdilər.” (“İrşadu əvvam” 2/121,fars dilində)

Rafizilərin əhli Sünnətə qarşı davranışın qaydaları

1.Əhli Sünnətin yanında təqiyyə ilə əməl etməməyin haram olması.

Onlar özlərindən olan kimsələrin zərərini dəf etmək və intiqam almaq üçün Əhli Sünnə sultanlarının xidmətinə can atmışlar.Məzhəbləri buna onları təşviq edir.Hurr Amili Muhəmməd ibn Əli ibn İsanın imam Əbul Həsənə Abbasi xəlifələrinin xidmətinə girməsi haqqında yazdığı məktubu nəql edir: “Təhlükə olmadığı müddətcə Allah üzrü qəbul edəndir.Bunun əksi isə məkruhdur….Ona mənə verdiyi sualın cavabında yazdım: “Mənim onların əmrinə girmək haqqında fikrim,düşmənin başına bəla gətirmək və onlara yaxınlaşıb,intiqam almaqdan yanadır.Kim belə bir şey edərsə,haram iş görməz,əksinə savab və əcir qazanar.” (“Vəsailuş şia” 12/137)

Abbasi oğullarının xidmətinə girməklə, məqsədin onların başına bəla gətirib,intiqam almaq olduğuna dair imamın sözlərinə diqqət edin!

Hurr Amili Səfvan ibn Mehran əl Cəmaldan nəql edir: “İmam Əli ibn Əbul Həsənin yanına girdim.Ey Səfvan! Səndə olan hər şey xoş və gözəldir,bir şeydən başqa…dedi.Sənə fəda olum,o nədir? dedim. İmam dedi: “Dəvələrini bu adama (xəlifə Harun ər Rəşid) kirayə verirsən.” Səfvan dedi: “Vallahi,ona sevinc və əylənmək qəsdi ilə verməmişəm…..” Mənə dedi: “Kirayəni ödəyənə qədər onlarla qalmaq istəyirsən?” Dedim: “Bəli” Dedi: “Kim onlarla olarsa,onlardandır və gedəcəyi yer oddur.” Səfvan dedi: “Getdim və dəvələrimin hamısını satdım.Bu xəbər xəlifənin qulağına çatdıqda məni çağırdı və dedi: “Ey Səfvan! Qulağıma çatdığına görə dəvələrini satmısan.Mən sənə bu fikrin kim tərəfindən verildiyini bilirəm.Bu fikri sənə Musa ibn Cəfər verib.” Dedim: “Musa ibn Cəfərdən mənə nə!” O,dedi: “Vallahi,əgər yaxşı dostluğun olmasa idi səni öldürərdim.” (“Vəsailuş şia” 12/131)

2. Əhli Sünnətin ölülərinə cənazə namazı zamanı lənət oxumaları

Şeyx Mufid “əl Muğniyyə”kitabında yazır: “Möminlərdən heç kəsə vilayət məsələsində haqqa müxalif olanların cənazələrinin yuyulmasında və namazlarında iştirak etmələrinə icazə verilmir.Bunu yalnız zərurət halında təqiyyə edərək etmək olar.....Cənazə namazında ona lənət oxumaq və onun üçün dua etməmək lazımdır.” (səh 85,Muəsəsat nəşri İslami,Qum)

Rafizilərə görə Əhli Sünnət nəcisdir

Şiənin təqlid mərcii olan Ayətullah Muhsin əl Hakim belə yazır: “əl Muqənnətul vəch”də olanları nəql etdikdən sonra “Təhzib”də ifadə edildiyinə görə Əhli-haqqa müxalif olan kimsə kafirdir.Dəlil çatmayan kimsələr istisna olmaqla yerdə qalanlar haqqında küffar hökmünün tətbiqi labüddür….Bu necə olmasın ki,Hillidən bəzən nəcis,kafir olduqlarına dair icma və hətta mütəvatir nasslar varid olmuşdur….Dördüncüsü,nasibinin nəcis olduğuna dair qeyd etdiymiz icma….” (“Mustəmsiqul urvətul vusqa” 1/392-393,Nəcəf)

 Müasir alimlərindən Əbul Qasim Musəvi əl Xoyi “Minhəcus salihin” kitabında yazır: “…Mürtəd ilə,hərb əhli,qulat və nasibi kafir arasında heç bir fərq yoxdur.” (“Minhəcus salihin” 1/116; Nəcəf)

Köhnə təqlid mərcii olan Muhəmməd Kazım ət Təbatəbai “Urvətul vusqa” adlı kitabında yazır: “Qulat,xarici və nasibilərin nəcis olduğu məsələsində heç bir ixtilaf yoxdur.”( “Urvətul vusqa” 1/68,Tehran)

Əllamə Hilli “Nihayətul əhkam fi mərifətul əhkam”adlı kitabında yazır: “Xaricilər,qulat və nasibilər Əhli beytə düşmən olanlardır ki,bunlar nəcisdirlər.”(1/274; Beyrut)

Vəhdət və yaxınlaşma barədə

Şiəlik ilə yaxınlaşma fikrinə qarşı çıxanlar əbəs yerə danışmırlar.Doc.Mustafa əs Sibainin “əs Sunnətun nəbəviyyə” kitabında (səh 9) yazılanlara nəzər salaq: “

“1953-cü ildə Əbdulhüseyn Şərəfuddini Surda Amil dağındakı evində ziyarət etdim.Yanında bəzi şiə alimləri də var idi.Əhli Sünnət və Şiə məzhəbinin söz birliyi və vəhdət olmasının zərurətindən bəhs etdik.Bunun üçün də ilk növbədə hər iki qrupun alimlərinin bir-birini ziyarət etmələri və birliyə dəvət edən kitablar nəşr etmələri olduqlarını bəyan etdik.  Əbdulhüseyn bu fikrə dəstək verir və buna inanırdı.Bu məqsədlə sünni və şiə alimləri arasında bir konfrans təşkil edilməsi qərara alındı.Əldə etdiyim nəticədən məmnun halda yanlarından ayrıldım.Daha sonra Beyrutda öndə gələn siyasətçi, tacir və ədəbiyyatçı olan şiələrlə bu məqsədlə görüşlər keçirdim.Lakin,o vaxt ki,şərtlər buna mane oldu.Az bir müddətdən sonra isə heyrətə qapıldım.Əbdulhüseyn Əbu Hureyrəni təhqir edən və ona ittihamlarla dolu olan bir kitabı çapa çıxarmışdı….”

Daha sonra Dr.Sibai yazır: “Əbdulhüseynin keçmişi unudub,yaxınlaşma məsələsində səmimi istəyinə kölgə salan bu davranışından,kitabındakı istifadə etdiyi sözlərdən dolayı təəcüblənmişdim.İndi də şiə alimlərindən bir qrupun yaxınlaşma dəvəti edib,belə davrandığını müşahidə edirəm.Bu yaxınlaşma dəvətinin İran,İraq kimi bölgələrdə şiə alimlərinin çoxluq təşkil etdiyi yerlərdə görmürük.Əvəzində onlar bu propaqandanı aktiv şəkildə sünnilərin yaşadığı ölkələrdə aparırlar.Yaxınlaşma propaqandasından məqsəd sanki,hər iki məzhəbin bir-birinə deyil,Əhli Sünnətin Şiə məzhəbinə yaxınlaşdırılmasıdır.”

Xülasə olaraq deyirik: Sünnilələ şiələr, daha doğrusu sünnilərlə rafizilər (hal-hazırda  şiələrin əksəriyyəti rafizidir) arasında yaxınlaşma mümkün deyil.Çünki,haqq ilə batil,küfr ilə iman,aydınlıq ilə qaranlıq bir araya gələ bilməz.Yuxarıda keçən mövzulardan da görüldüyü kimi Şiə alimləri vəhdətə nail olmaqla yalnız öz məzhəblərini cahil müsəlmanlar arasında yaymaq niyyəti güdürlər.Həmin bu şiə alimləri küfr,batil və xürafat dolu kitablarından vaz keçməmiş,hələ də onlara əsaslanırlar.Bunu üzə vurmamaq üçün də təqiyyədən eninə-boluna istifadə edirlər.

 Allaha həmd sənalar olsun.Muhəmməd (s.a.s)-ə,onun əhlinə və səhabələrinə Allahın salamı və xeyir duası olsun.

Rafizilərə görə Əhli Sünnətin qanı və malının mübah olması.

1. Əhli Sünnətin qanı mübah olması.

Şiəlik sünnilərin qanlarını mübah görür.Çünki,onlar kafir hökmündədir və şiələrə görə nasibidirlər. Aşağıda şiələrin çirkin və rəzilliklərini isbat edən sitatlar nəql olunacaq.

Şeyx Səduq kitabında Əbu Abdullahdan rəvayyət edir: “Ravi soruşdu: “Nasibilər haqqında nə deyirsiz? İmam dedi: “Onun qanı mübahdır.Lakin,mən sənə görə qorxuram.Əgər şahid olmasa,onlardan birinin üzərinə divarı aşıra bilsən və ya dəryada boğa bilsən bunu et.Bəs onun malı necə? İmam cavab verdi: “Götürə bildiyin hər şeyi al.”

(“İlətuş şərai” səh 601,Nəcəf;  Hurr Amili “Vəsailuş şia”c.18,səh 453; “əl-Məhasin ən-Nəfsaniyyə",səh 166-167)

Nemətullah Cəzairi yazır: “Onların (Nasibilərin) öldürülməsi və mallarının mübah hesab edilməsi caizdir.” ("Ənvarun Numaniyyə"c. 2,səh 307)

Göründüyü kimi burada əsas diqqət şəri cəzadan qaçmağa yönəlib.Buna görə də şiə bir nəfər hər hansı bir sünnini zəhərləyərək,yandıraraq,elektrik vuraraq öldürə bilər.Bu şiələrin canlarının və mallarının qorunması üçün təqiyyə olduğu halda belədir.Təqiyyə ortadan qaldırıldıqda isə Əhli Sünnətə qarşı qətliam olacaqdır.

Dəstəmaz və torpağa səcdə (Şiəlikdə möhür)

 Şiələr Əhli Sünnəni tənqid edirlər ki, dəstamaz alanda biz ayaqlara məsh çəkmirik, əvəzinə yuyuruq. Əslində Qurana nəzər salsaq orada məhz ayaqları yumaq əmrini görərik. Bunu Əhli-beytdən gələn rəvayyətlərdə təsdiqləyir.Buna görə məhz onların öz  mötəbər kitablarında olan hədisləri gətirməyi daha münasib saydıq.

1.      Əs-Səqafi və Təbərsi öz kitablarında qeyd edirlər ki, Əli (r. a) Məhəmməd ibn Əbu Bəkrə və Misir əhlinə dəstamazın necə alınmasını əmr edərək deyir: “Başınıza məsh çəkin, sonra sağ və sol ayaqlarınızı üç dəfə yuyun.Çünki,mən Peyğəmbər (s.a.s)-i bu cür dəstamaz alan gördüm”. (Əs-Səqafi, “Ğarat” kitabı, cild 1, səh.  244 -245: Təbərsi, “Müstədrəkul vəsail”, cild1, səh.  44.)

2.      Tusi də Əlidən (r. a) başqa rəvayyət gətirir ki, o demişdir: “Dəstamaz almaq üçün oturmuşdum, elə bu vaxt Peyğəmbər (s. ə. s) gəldi və mənə dəstamaz almağı öyrətdi. Mən ayağımı yuyanda o (s. ə. s) mənə dedi: - Ey Əli! Barmaqlarının arasınıda yu ki, sənə cəhənnəm odu toxunmasın”. (Tusi, “İstibsar” kitabı, cild 1, səh.  65-66, “Təhzibul-Əhkəm” kitabı, cild 1, səh. 93.  həmçinin bu rəvayəti siz Hur Amilinin “Vəsaul əş-Şiə” kitabının 1-ci cild 296-297 səhifəsində tapa bilərsiniz)

  Buna bənzər rəvayyətlər başqa İmamlardan da şiələrin mənbələrində çoxdur.

Şiəliyə görə haqq din Əhli Sünnətə müxalif olmaqdır

Hurr Amili Əbdurrəhman ibn Əbu Abdullahın Cəfər Sadiqdən belə rəvayyət etdiyini yazır: “Əgər siz iki müxtəlif və bir-birinə zidd hədislə rastlaşsanız,bunu Allahın kitabına ərz edin.Qurana müvafiq olanı götürün,ona zidd olanı tərk edin.Allahın kitabında heç nəyə rast gəlməsəniz bunu avamın xəbərləri ilə tutuşdurun.Əgər onların hədisləri ilə uyğun gəlsə onu atın,  onların hədislərinə  zidd olsa (onda) götürün” (“Vəsailuş şia” 18/84)

İmamın müxalif dedikləri avamdan məqsəd Əhli Sünnətdir.

“Kafi” kitabının müqəddiməsində yazılır:

"Sünnülərin (müxaliflərin) dediyi ilə müvafiq olanı atın.Çünki,həqiqət onlara müxalif olmaqdadır"  (“Kafi” müqəddimə səh 8-9) 

Kuleyni “Kafi” kitabında bu baradə uzun bir rəvayyət nəql edir.Orada deyilir: “Ömər ibn Hənzaladan,o da Əbu Abdullahdan rəvayyət edir ki,imamdan soruşdum: “Bizim əshamızdan iki nəfər bir borc vəya miras üstündə ixtilaf etsələr və nəticədə sultana vəya qaziyə hökm üçün getsələr,bu onlar üçün halal olarmı?..... Ravi dedi: “Əgər iki hakimin verdiyi hökm rəvayyət və raviləri etibarlı olan səbəblərə əsaslanırsa,onda nə etməli?

İmam buyurdu: “Bunlardan hansısı Kitaba,sünnətə uyğun,əimmə (sünnilər)-in fikirlərinə ziddirsə ona əsaslanılır. Ravi dedi: “Sənə fəda olum!Əgər hər iki hakim verdiyi hökmü Quran və sünnətə əsaslandırsalar və biz də rəvayyətlərdən birinin əimmənin görüşünə uyğun,digərinin isə ona zidd olduğunu görsək,bu rəvayyətlərdən hansını qəbul edək?

Şiələr və Peyğəmbərin səhabələri

Möminlərin əmiri Ömər ibn Xəttab (r.a) haqqındakı çirkin sözləri.

Nemətullah Cəzairi kitabında bu çirkin sözləri yazır: ”Ömərin arxasında xəstəlik var idi. O yalnız kişinin sperması ilə sənğiyirdi” (“Ənvəru Numaniyyə” c.1,səh 63)

Həsən əs Səhhatə isə yazır: “Ömər arxadan cinsi əlaqədə olan kimsələrdən idi.” (“Minbərul İslami” jurnalı 17-ci bur-ş,səh 16)

Şiə müfəssiri Əyyaşi “Təfsir”ində (1/302),Bəhrani “Burhan” (1/416)-da belə bir rəvayyəti nəql edirlər: “Bir adam Əbu Abdullahın yanına gələrək, “Ey möminlərin əmiri! Sənə salam olsun.” dedi.Əbu Abdullah ayağa qalxaraq,dedi: “Belə demə,bu sadəcə əmirəlmöminin haqqında istifadə olunacaq sözdür.Bu adı ona Allah vermişdir.Ondan başqasını da bu adla adlandırmamışdır.Arxadan əlaqədə olandan başqası bu adı özünə götürmüşdür.Özündə belə hal olmasa da buna mübtəla olmuşdur.Allahın bu ayəsi bunu nəzərdə tutur. “Onlar Allahı qoyub, yalnız qadın adlarını daşıyan bütlərə yalvarır və yalnız üsyankar şeytana sitayiş edirlər.” (Nisa 117)

Ravi deyir: “Mehdi nə adla adlandırılacaq?” Dedi: “Ona,sənə salam olsun ey Bəqiyətullah!”, “Sənə salam olsun ey Rəsulullahın övladı!” deyiləcək.

Məlumdur ki,ilk dəfə “Əmirəlmöminin” adı ilə adlandırılan şəxs Ömər ibn Xəttab (r.a) olmuşdur.

Əllamə Zeynuddin ən Nəbati “Sıratul Mustəqim” (3/28) kitabında “Ömərin xəsisliyi və pis həyat tərzinə dair deyilən sözlər haqqında” olan fəsildə Ömərin pis bir nəsildən gəldiyini,nənəsinin zinakar olduğunu yazır.“

Şiələrin imamlar haqqındakı həddi aşmaları

      a)    On iki imamın peyğəmbərlərdən üstün hesab edilməsi.

Aydındır ki,onlar Əhli beytə Əhli Sünnətin baxdığı kimi baxmırlar.İtaətə çağırdıqları Əhli beyt on iki imamdır.Bu on iki imamı da peyğəmbərlərdən üstün hesab edirlər.

Alimləri seyyid Əmir Muhəmməd əl Kazimi əl Qəzvini “Şiə fi aqaidihim və ahkamihim” kitabında (səh 73) yazır: “Əhli beytdən olan imamlar peyğəmbərlərdən üstündürlər.”

Seyid Şübbar kitabında yazır: “Məsum imamlar İslam peyğəmbərindən başqa bütün peyğəmbərlərdən üstündür.” (“Şərhul ziyarətul camiə” səh 39)

Həmçinin, yazır: “İmamlar Allah qatında elə böyük məqama sahibdirlər ki,o məqama İslam Peyğəmbərindən başqa nə bir yaxın mələk,nədə Peyğəmbər çata bilməz.” (“Şərhul ziyarətul camiə” səh 88)

Xomeyninin yardımçılarından olan Ayətullah seyyid Əbdulhüseyn Dəstaqeyb kitabında yazır: “Bizim 12 imamımız,sonuncu peyğəmbərdən başqa bütün peyğəmbərlərdən üstündürlər.”

 (“əl Yəqin”,səh 46, “Darut taruf” Beyrut 1989)

Həmin kitabın “Kəbədə doğum,məsciddə isə şəhidlik” fəslində isə yazır: “Əli ən pak və ən müqəddəs məxluqdur.”

Rafizilərin Əhli Sünnətin dörd imamına dil uzatması

Şiəliyin Əhli Sünnətin dörd imamına dil uzatması.

Şiəliyin dörd imama (Əbu Hənifə,Malik,Şafii,Əhməd ibn Hənbəl) göstərdikləri hörmət sadəcə təqiyyəyə bağlıdır.

Kuleyni “Kafi”-də imam Musa Kazımdan rəvayyət etdiyi hədisdə yazır: “…Bildiyiniz şeylər sizə çatanda onu deyin,bilmədikləriniz olanda isə,əli ilə ağzına işarə edərək “Allah dedi,Əli dedi,mən dedim və səhabə dedi deyən Əbu Hənifəyə lənət olsun.” (“Kafi” 1/58)

Bu rəvayyəti həmçinin Hurr Amili “Vəsailuş şia”-(18/23)-da qeyd etmişdir.

Kəşşi “Ricalul Kəşşi” səh 145,187,190-də Əbu Hənifəyə lənət baradə bir neçə belə rəvayyət nəql etmişdir.

Muhəmməd Razi ər Rədavi kitabında yazır: “Allah səni rəzil etsin ey Əbu Hənifə! Namazın Allahın dinindən olmadığını necə deyə bilərsən?!...” (“Kəzabu aləş şia” səh 135)

Həmçinin,yazır: “Əgər İslam və sünnət iddiasında olanlar Əhli beyti sevirlərsə,onda  gərək onlara tabe olsunlar və dinlərini Əbu Hənifə,Malik,Şafii və ibn Hənbəl kimi təhrifçilərdən almasınlar.” (“Kəzabu aləş şia” səh 279)

Şiə alimlərinin “dürüstlüyü”

Şiələrin bizim kitablardan gətirdikləri dəlilləri şərti olaraq,4 hissəyə ayırmaq olar.

1) Bariz yalan. Şeyx Muhəmməd adı ilə tanınan Hoca Nəsrullah əl Hindi deyir: “Onlar (şiələr) mövcud olmayan kitablardan səhabələri məzəmmət edən və şiələri tərifləyən rəvayyətlərə istinad edirlər.Bəzən onlar uydurma və yalan sözləri məşhur sünni kitablarına isnad edirlər.” (Nəsir əl Qifari “Usuluddin ində əimmətul ərba vahidətun” səh 77)

Sadə nümunə kimi onların sevimli hədisi.”Hər kim dövrünün imamını tanımadan ölərsə,o cahiliyyə ölümü kimi ölmüş olar.” Ayətullah Səid Fəqih Kamal İmani bu hədisi “Peyğəmbər və əhli beyt bağından güllər” kitabında (səh 218) hədis №400 olaraq nəql etmişdir.Bunu nəql edərkən o utanmadan rəvayyəti Buxarinin “Səhih” və Əhmədin “Müsnəd” kitablarına isnad etmişdir. Halbuki,bu mətnlə rəvayyət nə Buxarinin,nədə Əhmədin kitablarında mövcud deyil.Şeyx Albaninin dediyi kimi bu hədisin əsli yoxdur.

Saqaleyn hədisi. “Mən sizə iki qiymətli şeyi; Allahın kitabını və əhli beytimi tərk edib gedirəm. Siz onlardan tutunsanız məndən sonra heç vaxt yolunuzu azmazsınız.” Bu hədisi bir çox şiə alimləri yalandan imam Muslimin “Səhih” kitabına isnad edirlər.Misal olaraq, Seyyid Muctəba Musəvi Lari Bakıda 1996-cı ildə nəşr olunan “İmamət” kitabında (səh 42) nəql etmiş və isnad olaraq, ”Səhih” kitabına işarə etmişdir.Halbuki,bu mətnlə hədis “Səhih” kitabında yoxdur.

Şiə kitablarında olan şirk

“İksir əd dəavat” kitabında belə bir fəsil var.Fatimə (r.a)-dan yardım istəmə fəsli.

Müəllif yazır: “Məkkədə iki rukət namaz qıldıqdan sonra üç dəfə təkbir gətirib,Fatimə (r.a)-ə təsbih gətirirsən.Bundan sonra səcdə edib,yüz dəfə “Ey mənim Seyyidəm,ey Fatimə! Mənə yardım et.” Sonra sağ yanağını yerə qoyub bunları təkrar edirsən.Sonra yenə səcdə edib,eyni sözləri deyirsən.Daha sonra sol yanağını yerə qoyub,bu sözləri təkrar edirsən.Sonra yenə səcdə edib,bu sözləri 110 dəfə təkrar edirsən.Sonra öz ehtiyyaclarını deyərsən.Allahın izni ilə bunlar qəbul olunacaqdır.” (kitab “İksir əd dəavat”)

Həmçinin Seyyid Həsən əl Əbtahi “Ənvar əz Zəhra” adlı kitabında ki,bu kitab Nasir Nəcəfi tərəfindən tərcümə olunub yazır: “İstiğarə namazından sonra Fatimə Zəhra (r.a)-a səcdə edilməsinə dair rəvayyətlər varid olmuşdur.Səcdədə 100 kərə “Ya Mövlayi ya Fatimə əğisini” deyə dua edilir.Əlbəttə biz onun adını səcdədə olduğumuz zaman zilr etməliyik.Ondan məğfirət istəyirik.Ona yönəlmək və ona səcdə etmək lazımlıdır.Çünki,insanın Fatimə (r.a) ilə danışması,ona yönəlib,onu özünə həmsöhbət etməsi,ondan başqasına səcdə etməsi məntiqli deyildir.” (“Fatimə (r.a)-a səcdə etmək caizmidir?” fəsli,səh 45)

İmamların övladlarının adları

 Şeyx Mufid “İrşad” kitabında Əli (r.a)-ın övladları fəslində onlar haqqında yazır: “...12- Əbu Bəkr künyəli Muhəmməd əl Əsgər,13- Ubeydullah.Bunlar hər ikisi qardaşları İmam Hüseyn (r.a) ilə Tuf döyüşündə şəhid oldular....” (“Mufid “İrşad” səh 186)

Mufid “İrşad” kitabında“Möminlərin Əmirinin övladları” fəslində yazır: “Möminlərin Əmirinin 27 övladı olub.Birincisi Həsən,ikincisi Hüseyn...altıncı Ömər,yeddinci Rüqəyyə.Ömər və Rüqəyyə əkiz idilər.Onların anası Umm Həbib bint Rəbiyyə idi.(Mufid “İrşad” səh 176)

əl Yəqubi yazır: “Əli (r.a)-ın 14 oğlu var idi: “Həsən,Hüseyn,...Ubeydullah,Əbu Bəkr.Bu sonuncu oğullarının anası isə Yalə bint Məsud əl Xənzəmiyyə bəni Təym idi.”(Yəqubi c.2,səh 213)

Şeyx Mufid “Həsən ibn Əlinin övladları” fəslində yazır: “Həsən ibn Əlinin övladlarının sayı 15 idi:

1)Zeyd....5)Ömər,6)Qasim,7)Abdulla.Bunların anası Umm Vələd idi.”(Mufid “İrşad” səh 194;“Tarix Yəqubi” c.2,səh 228;“Umdətul Talib” səh 81;“Fəslul muhim”səh 166)

Şiələrə Fədak bağı haqqında sual

Şiə məshəbinin şeyxi əl-Murtada öz “Şəfi fil İmama” (4/92) kitabında deyib: O zaman ki əmr əmirəlmuminə (ələyhi salam)-a catdı, O Fədakı olduğu yerdə saxladı, və Fatimənın övladlarına miras kimi vermədi...

Şiələrə sual:  Fədak Fatimənın haqqi olubsa, niyə Əli bu haqqı onun övladlarına verməyib?

Şiə alimi Məhdi əs-Suveyşin yalanı

Şiə alimi Səid Məhdi Məhəmməd əs-Suveyş öz "Mia məsail mühimmat havlə şiə" kitabında yazır: "Və Səhih Muslimdə, birinci cild, səhifə 47, ibn Məsuda gədər catan sənəd ilə qeyd olunur ki, rəsul (sallalahu alaihi va ala alihi va sallam) müsəlmanlara əmr etdi ki, azan ilə iqamələrdə desinlər “Hayya aləl hayril aməl”, və Ömər başci olanda bunu (azandan) düşürdü."
Bu sadə yalandı. Səhih Müslimdə belə bir şey yoxdur.

İmam Baqir şiələr haqqında

Şiələrin alimi Seyid Məhəmməd Müsavi Kəşani öz "Qıyamlar" kitabında yazır ki ,İmam Baqir deyib:
“Əgər bütün yer üzündə olan insanlar bizim şiəmiz olsalar, onların 4/3 hissəsi şəkdə, qalan bir hissəsi də axmaq olacaqlar”.

Məşhur dəvətçi - Ocaq Nejat.

Şiə məshəbinin məşhur dəvətçisi olan, Ocaq Nejat öz "Aşura dərsləri" kitabında deyib(şəkilə bax):

Rafizi inancında qrup halında cinsi əlaqə

Sual:
Bu mümkündürmü Mütə nigahında mən bir neçə qadınlarla  evlənim və onlarla eyni vaxtda cinsi əlaqədə olum?
 
Cavab:
Bismilləhir rahmənir rahim, bir neçə qadınlarla eyni vaxtda evlənmək olar və eyni vaxtda hamısı ilə cinsi əlaqədə olmaq olar.

Fətva: Şiə alimi Muhəmməd Sadiq Ruhani.

Imam Əlinin beyəti

Muhəmməd Huseyn Təbatəbai yazır: “Birinci Xəlifə əksəriyyət Səhabələrin rəyi ilə xəlifə seçildi. (“İslam və Şiəlik”səh 66,2005-ci il,Xuda nəş.)

Əli (r.a.) demişdir: «Əbu Bəkrə, Ömərə, Osmana beyət gətirmiş adamlar, onlara beyət gətirdikləri məsələdə mənə də beyət gətirmişlər. Onlarda qayda belə idi ki, orada iştirak edən adam özü istəyəni seçə bilməz, o zaman orada olmayan isə seçilmiş adamı rədd edə bilməzdi. Yalnız mühacirlərin və ənsarların şurası bir adam haqqında eyni fikirdə olub, onu imam adlandıranda, Allahın bu işə razılığı əlaməti sayılardı. Əgər bir nəfər tənə edərək və ya bidətlə onların işindən özünü kənara çəksəydi, onu fikrindən daşındırardılar. Etiraz etsəydi, möminlərin yolu ilə getmədiyi üçün ona qarşı üsyan edərdilər və Allah da ona layiq olduğunu verərdi» («Nəhcu-l-Bəlağə», səh:366-367 (tərcümədə səh. 298, Tehran çapı, 1995),6-cı xütbə)

İbn Əbil-Hədid "Nəhcul-Bələğə" əsərinin şərhində nəql edir ki, Əbu Bəkrin xəlifə seçilməsinin səbəbi soruşulduqda Həzrəti Əli belə cavab vermişdir: "Biz insanlar içində bu işə ən layiq olanın Əbu Bəkr olduğunu düşünürdük.Çünki O (Quranda zikr olunmuş) mağara yoldaşıdır, iki nəfərdən ikincisidir və bir onun təcrübəsini də bilirdik və Allahın Elçisi sağ olduğu zaman ona namazda imam durmağı əmr etmişdi." ("Şərhu Nəhcil-Bələğa", İbn Əbil-Hədid, 1/332)

Abdullah ibn Səba və Şiəliyin üç əsası

İbn Abil əl Hənəfi İmam Təhəvinin “Əqidə” kitabının şərhində yazır: “Münafiqlərdən uzaq olun” dedikdə Rafiziliyi yaradan münafiq və zındıq nəzərdə tutulur.Bu adamın məqsədi İslamı məhv etmək,Peyğəmbər (s.a.s)-i alçaltmaq olub.Alimlər bunu belə izah edirlər:

“Abdulla ibn Səba İslamı qəbul edib,onu hiylə ilə məhv etmək istədi.O,İslama Pavelin Xristianlğa vurduğu zərbə kimi zərbə vurmaq istədi.İlk öncə o özünü təqvalı insan kimi görsətməyə çalışdı.Xeyrə dəvət edib,münkərdən çəkindirmək adı ilə o Osmanın Xilafəti zamanı fitnə qaldırdı və insanları onu öldürməyə çağırdı.Sonra o Kufəyə gələrək Əlini ucaltmağa başladı.”(“Təhavi əqidəsinin şərhi” səh 420-421,Quraba 2002)

Əli (r.a) Osman (r.a)-ın qətlə yetirilməsindən sonra ona qisas üçün üz tutan Mədinəlilərə deyir: “Ey qardaşlarım! Mən sizin dediklərinizdən bixəbər deyiləm.Lakin,mən nə edə bilərəm.Onlar öz tikanları ilə bizə malikdirlər,biz isə onlara malik deyilik.Onlar istədiyi qədər sizin aranızdadırlar.Sizin tələb etdiklərinizi yerinə yetirməyə macal görürsünüzmü?... Ona görə də səbirli olun ay camaat! Gərək bu insanların sakitləşməsini,qəlblərin öz yerində qərar tutmasını və imkan yaranmasını gözləyək.Mənə qarşı sakitləşin və mənim sizə verəcəyim əmri gözləyin.Elə bir əməl etməyin ki,o bizim gücümüzü zəiflədib,zəlilliyə salsın.Mən hələki gözləyəcəyəm.” (“Nəhcul Bəlağa”səh 243; “Biharul Ənvar” c.31,səh 502)

Şiəliydə manyak Mehdi

Şiəliyin Mehdisi Əbu Bəkr və Ömərə hədd cəzası tətbiq edəcək!?

Seyyid Muhəmməd Kazım əl Mehdi “minəl Mehdi iləz Zuhur” adlı kitabında yazır: “Orada (Mədinə) Mehdi bəzi işlər və bəzi icraatlar edəcəkdir.Bunlardan bəzisini qeyd edəcək  olarsaq,bu bəzi qəbirlərin açılıb,cəsədlərin çıxardılması və yandırılmasıdır.Biz burada bunun təfsilatına toxunmuruq.Biz sadəcə ümumi olaraq,qeyd edirik.” (səh 541; “Muəssisətu İmam Hüseyn”nəşr. London)

Bu şiə müəllif Mehdinin kimin qəbirlərini açdırıb,cəsədlərini yandıracağını  yalan söyləyib,hiyləyi əmr edən təqiyyəyə əsasən açıqlamamışdır.Onun qeyd etdiyi qəbirlər Əbu Bəkr və Ömərin qəbirləridir.Beləki, əllamə Əhməd ibn Zeynuddin əl Əhsayi “Rical”kitabında (səh 186-187) bu qəbirlərin kimlərə aid olduğunu açıqlamışdır. “Həyatun nəs” adlı kitabının 50-ci səhifəsində bu qəbirlərin Əbu Bəkr və Ömərin qəbirləri olduqları bildirilir.Onları “Cibt” və “Tağut” deyə adlandırılır.Həmçinin, bunu Mirzə Muhəmməd Mumin əl Əstərabadi “Rical”kitabında (səh 118), Nemətullah Cəzairi “Ənvərun numaniyyə” (c.2,səh 89)-də və Zeynuddin Nəbati “Sıratul Mustəqim” (c.2,səh 253) kitablarında qeyd etmişlər.

Bunu ətraflı izah edən şiə şairlərinin şerləri də mövcuddur.Bu baradə daha ətraflı aşağıda bəhs ediləcəkdir.

 Şiəliyin Mehdisi Şeybə oğullarının əllərini kəsir.

Muhəmməd Kazım əl Qəzvini “əl İmamul Mehdi minəl Mehdi ilə-z Zuhur” kitabında imam Sadiqdən aşağıdakı rəvayyəti nəql edir: “Qaimimiz zühur etsə, Şeybə oğullarını yaxalayar,əllərini kəsər və ətrafda dolaşdırardı.” Onlar “Allahın oğrularıdır” deyilər....”  (“əl İmamul Mehdi minəl Mehdi ilə-z Zuhur”səh 539,London)

Bu qisim bir neçə rəvayyəti kitabında nəql etdikdən sonra o yazır: “Şeybə oğulları Kəbənin mühafizləri idilər və oranın açarı atadan oğula keçirdi.Onlar Kəbəyə hədiyyə olaraq gətirilən hədiyyələri oğurlayardılar və onları istədikləri kimi xərcləyərdilər.Ona görə də imam onları “oğrular” yəni,Allahın mallarını oğruyanlar adlandırmışdır.”

Ayətollah Xomeyni - körpə ilə siğə

Ayətulla Xomeyni “Təhrir əl-Vəsilə “ kitabında şiələrə südəmər uşaqlarla cinsi əlaqəyə girməyə icazə verir
– Fətva:
"Arvadla onunla daimi və ya müvəqqəti nigaha girməkdən asılı olmayaraq onun 9 yaşının tamam olmaına qədər onunla cinsi əlaqəyə girmək olmaz. Digər həzz alma hərəkətlərinə qaldıqda isə hətta o körpə uşaq olsa belə şəhvətlə toxunmağa , qucaqlamağa  və kişi  cinsiorqanını  onun  ombalarına yerləşdirmə çox  gözəldir , əgər  kişi  qadınla  onun  9 yaşının tamam olmasına qədər bu cür cinsi əlaqəyə girsə, onun bakirəliyini qırmasa ona heç  bir cəza tədbiri görülməz ."


     “ Təhrir əl-Vəsilə: kitabı 12 ci Məqalə  “
Onlayn burada al-shia.org

Siğə və onun dəlili

Muta (siğə)
Müvəqqəti nigah- olar ya olmaz?
Diqqət:
Bu şiə saytı alimlərin gizli saxladığı digər “qeyri-rəsmi” şiə baxışını sizə təqdim edir. Lütfən bu məqaləni ötəri yox diqqətlə oxuyun. Unutmayın ki, həqiqəti inkar edənlər sonda öz vicdanlarını itirərlər.


1. Bunu bilirsinizmi?
Bilirsinizmi ki Muta sözü Quranda yoxdur? Muta edənlər hələ bir özlərini təmizə çıxartmaq üçün deyirlər , Quran buna icazə verir. Onda əgər muta sözü Quranda yoxdursa Quranın mutaya icazə verilməsini iddia edən məntiq hardadır?
Bir çox kitablarda ən birinci dəlil kimi Quranda mutanın əvəzinə İstimtaa sözünü dəlil kimi gətirirlər.Dəlilləri budur ki, İstimtaa sözünün kökü M”TAA –dır ki, bu da muta sözünə oxşayır və bununla da mutaya icazə verilir! Bu isə buna oxşayır :” Səddam Adəm kimi səslənir, Ona görə də o Adəm olmalıdır. ” Bu düşük müqaisə göyə üzr istəyirik, amma bu Mutanın Quranda olmasını sübut etmək istəyən bir çox kitabların əvvəlində bu cür metoddan istifadə edilir.
Aşağıda Mutaya haqq qazandırmağa çalışan Saşiko Muratanın təhlilidir. O deyir: “İstimtaa sözü kökü m”taa olmaqla onuncu fel formasıdır. Bunun da hərfi mənası mutadır” (İslam qanunlarında müvəqqəti nigah Al-Serat Cild 13, № 1 www. Al-islam.org)
Həmçinin məşhur alim Ayətullah Tabattabai də Əl-Mizan kitabında yazır ki, İstimtamuta ilə sinonimdir və İstimtaa sözünün mənası “ləzzət” olduğu üçün nəticə etbarı ilə bu söz muta deməkdir. Ayətullah həmçinin yazır ki, kişi ərdə olan qul qadınla muta etmək hüququna malikdir. O öz İstimtaa təhlili ilə bu nəticiyə gəlib ki, İslam qanunları kişilərə ərdə olan qul qadınlarla onların İddə müddəti bitənə kimi ərinə qaytarmamaq şərtilə cinsi əlaqəyə girməyə icazə verir. Tabattabai bu fikirlərini İstimtaa sözünün mənası ilə əsaslandırır.


2. Fərz edək ki..
Gəlin müzakirimizi hər iki alimin haqlı olmasıilə fərziyyəsi ilə başlayaq. Gəlin kişilərə cinsi əlaqə ləzzətini ödəməklə almağı icazə verən Ayətullah Təbbattabai demişkən ismtaa sözünü muta kimi götürək.Onda

Şiə mənbələrində Əhli Beytə tən etmə və təhqir

Şeyx Saduq İmam Rzadan Əhzab-37 ayəsinin təfsirində yazır: “Peyğəmbər (s.a.s) Zeyd ibn Harisin evinə bir iş üçün getmişdi.Çatanda onun zövcəsi Zeynəbi çimərkən gördü və dedi: “Səni yardan Allah necə də Ucadır!” (“Uyun əxbər ər Riza” səh 112)

Əli (r.a)-dan rəvayyət olunur ki,o bir gün Peyğəmbər (s.a.s)-in yanına Əbu Bəkr və Ömər onun yanında olduğu zaman gəldi...İmam deyir: “Mən onunla Aişə arasında oturdum.Aişə mənə dedi: “Mənim və Peyğəmbər (s.a.s)-in kürəyindən başqa yer tapmadın? Əli dedi: “Yetər Aişə.” (“Burhan təfsiri” c.4,səh 225)

Başqa dəfə Əli (r.a) Peyğəmbər (s.a.s)-in yanına gələndə O Əliyə əli ilə işarə etdi və bura gəl(onun arxası) dedi.Aişə isə onun arxasında dayanmışdı.Əli yaxınlaşdı və Peyğəmbər (s.a.s) və Aişənin arasında oturdu.Aişə qəzəblənərək ona dedi: “Nədi,öz arxan üçün mənim əbamdan başqa yer tapa bilmədin?
Peyğəmbər (s.a.s) qəzəblənərək dedi: “Ey qırmızı yanaq! Mənim qardaşımı incidərək,məni incitmə.” (Kitab Səlim ibn Qeys” səh 179)

Fatimənin yanına Peyğəmbər (s.a.s) gələrkən o ağlayırdı.O,ondan soruşdu: Niyə ağlayırsan?Allaha and olsun ki,əgər mənim qohumlarım arasında ondan daha yaxşısı olsa idi,mən ona səni verməzdim.Mən bunu deyil,Allah belə qərar verdi.”

Şiə mənbələrinin səhihliyi

Hər din,hər firqənin özünün mənbələri vardır.Quran baradə olan fəsildə şiə alimlərinin Allahın kitabı baradə olan fikirləri ilə tanış olmuşduq.İndi isə şiə kitablarının mötəbərliyi haqqında bəhs edək.

1) Nəcaşinin “Rical” kitabı

Bu kitab şeyx Əbul Abbas Əhməd ibn Əli ibn Əhməd ibn əl Abbas ən Nəcaşiyə aiddir.Daha doğrusu ona isnad edilir.Bu alim hicri 372-450 illər arasında yaşamışdır və bu kitab şiə raviləri haqqında mövcud olan əsas mənbədir.

Bu kitabın 404-cü səhifəsində 1070 nömrəli haşiyədə ravi Əbu Yalə Muhəmməd ibn Həsən ibn Həmzə əl Cəfərinin bioqrafiyasına yer verilir.Bütün bunlarla yanaşı bu ravinin 463-cü ildə vəfat etdiyi bildirilir.

Bizim iki yolumuz var.Müəllifin 450-cı ildə vəfat etdiyini nəzərə alaraq,ya deməliyik ki,kitab onun tərəfindən yazılmayıb,ya da onun 13 il sonra qəbirdən qalxıb,bu ravinin bioqrafiyasını yazdığını deməliyik.

1)     Şeyx Mufidin “Xəsais” kitabı.

20-ci əsrin ən böyük şiə alimlərindən olan Əbulqasim əl Xoyi “Mucəm ər rical” (№4761) kitabında bu kitabın şeyx Mufidə aid olmadığını qeyd edir.

2)     “Tövhid əl Mufəddəl”

“Ənsarian” tərəfindən nəşr olunan kitabın müqəddiməsində deyilir: “İmam Cəfər əs Sadiqin nəql etdiyi “əl Mufəddəl” kitabı.”

Şiə rical alimlərindən olan ibn Qadiri “Duafa” kitabında yazır: “2-10. əl Mufəddəl ibn Ömər əl Cufi Əbu Abdullah.Zəifdir....onun rəvayyətlərini yazmaq caiz deyil.O,imam Cəfərdən və imam Əbul Həsəndən nəqllər etmişdir.”

Digər rical alimləri ibn Davud əl Hilli də bu ravinin zəif və rəvayyətlərinin dolaşıq olmasını qeyd etmişdir. (“Rical” №512,səh 280)